Het lijkt een abc’tje. Je bent fan van een internationale wielerploeg en je wilt dolgraag in dat shirt over de Nederlandse wegen fietsen. Dan surf je toch even snel naar de website van de ploeg om daar via enkele muisklikken je shirtje te bestellen? Helaas, de realiteit is net even wat anders.
Aan het begin het van dit nieuwe wielerseizoen bieden van de achttien WorldTour-ploegen slechts drie (!) die mogelijkheid. Alleen Lotto-Jumbo, Lotto-Soudal en Katusha-Alpecin hebben hun zaakjes op orde. De rest geeft niet thuis, terwijl over twee weken toch echt de eerste grote wedstrijd van het seizoen wordt verreden.
Toegegeven, bovenstaand overzicht kan nog veranderen als Trek-Segafredo, Sky en Sunweb (het oude Giant) de ploegpresentatie achter de rug hebben en hun outfit voor 2017 ook wereldkundig hebben gemaakt. Maar of de Amerikaanse werkgever van Contador en Degenkolb dan een up-to-date shirt beschikbaar heeft voor zijn fans, is maar de vraag. Vorig jaar was het tot tijdens de Tour de France onmogelijk om via de officiele kanalen een shirt van Trek-Segafredo te bemachtigen.
Het is iets wat ik niet begrijp. Waarom zijn ploegen op dit gebied zo passief als het gaat om het genereren van eigen inkomsten? Teams proberen op alle manieren om fans aan zich te binden en willen graag meedelen in de opbrengsten van tv-rechten. Dat laatste is een logisch verzoek van de ploegen; zij maken immers de koers, maar zien de facto niks terug van de tv-gelden die zendgemachtigden aan de wedstrijdorganisatoren betalen. Maar dat is een ander verhaal.
Waarom zo weinig doen voor de fan waar je als ploeg direct wat aan kan verdienen? Als ik voor mijn fietsvrienden in zes weken tijd vijfentwintig shirts van uitmuntende kwaliteit kan regelen, dan moet een professionele wielerploeg met een professionele kledingsponsor toch minimaal een kleine voorraad (replica-)shirtjes voor fans beschikbaar hebben? En daarmee in ieder geval iets verdienen?
Even iets tussendoor. Afgelopen jaar, bij de Omloop het Nieuwsblad, zag ik voor het eerst in mijn wielerleven een klein kraampje naast de bus van een wielerploeg. Ik kon daar shirts, sokken, vlaggen, sjaals en bidons van de betreffende wielerploeg kopen. Toegegeven, het liep er geen storm. Maar ze deden het wel. Welke ploeg het was? Lotto-Jumbo. Toch weer die VOC-mentaliteit!
Misschien zie ik totaal iets over het hoofd. En kost het faciliteren van verkoop van eigen spullen alleen maar geld in plaats van dat het iets oplevert? Sowieso, daar ben ik mij van bewust, zal het geen miljoenen in het laatje brengen zoals dat een tijd geleden bij Manchester United gebeurde. Zlatan Ibrahimovic leverde daar in zijn eerste week 75 miljoen op. Cash. De halve stad, het halve land, de halve wereld wilde maar één ding: een voetbalshirtje (van honderd euro) met achterop Zlatan.
Eén simpel rekensommetje. Je verkoopt in een jaar 1.000 wielershirtjes, dat lijkt me geen onrealistisch aantal. Je maakt dertig euro per shirtje winst. Dan verdien je daarmee bijna het minimum salaris voor een WorldTour-renner (36.000 euro). Fan blij, ploeg blij.
Ik beloof jullie, als hondstrouwe lezers van deze site, om in het weekend van de Omloop het Nieuwblad met een nieuw overzichtje te komen. Ik ben benieuwd hoe veel wielerploegen dan hun shirt via hun website voor de fan beschikbaar hebben gemaakt. Ik hoop meer dan drie. En ik zal links en rechts eens aan de ploegen vragen waarom ze niet zo actief zijn op dit gebied.
Oh ja. Volgens de wieleretiquette is het eigenlijk not done om als niet-prof in een shirtje van een profploeg te rijden. Daar ben ik me terdege van bewust. Maar daar ging dit stukkie net ff niet over.