Wetenschappelijk onderzoek heb ik er niet naar gedaan, maar het valt me op dat de wielrennende Brit er altijd zeer bien soigné bijfietst: kleding piekfijn in orde en een retestrak bijpassend frame. Hoe dat komt? Geen idee. Wat ik wel weet is dat die goed verzorgde Britse wielerwereld afgelopen weekend verzamelde in Londen, op Rouleur Classic.
Drie dagen lang is het Victoria House in de Londense wijk Bloomsbury omgetoverd tot een plaats waar alleen maar gewieluld wordt. Lullen over wielrennen dus. Het is goed toeven tussen de nieuwste wielershirts, wielervoedsel bereidende koks, hardwerkende wielerkunstenaars en de mooiste wielerframes. Met een biertje in de hand kijken naar, voelen aan en praten over mooiste wielerspullen die er te zien zijn.
Waar op BikeMotion, een gigantische wielerbeurs in Utrecht, elke producent álles van zijn merk heeft uitgestald, is het op Rouleur Classic net andersom: alleen de pronkstukken zijn te zien. Wil je je breed oriënteren is deze driedaagse in Londen niet het evenement waar je moet zijn. Maar wil je je vergapen aan alle moois wat de wielerwereld, in de breedste zin van het woord, te bieden heeft, dan zit je hier meer dan goed. Dat de sfeer dan ook nog eens zeer ontspannen is, maakt het een uitstekende combinatie.
Grooste verrassing: tussen al dat moois is geen enkel prijskaartje te bekennen. Er is namelijk niks te koop. Voor één keer is kijken kijken, niet kopen gerechtvaardigd. Degene die daar het meest blij mee is, is mijn vriendin. Al is zij wel de eerste die een shirtje van een rek haalt en zegt: “kijk, dit staat jou nou goed.” Of dat een vrijbrief is om dat truitje nu online te bestellen, dat betwijfel ik, maar soit.
Na veel praten en kijken bij de stands van onder andere Enve, Colnago, Castelli, Zwift, Poc, Campagnolo, Wilier en Sidi zijn verderop Tourdirecteur Christian Prudhomme en David Millar aan een geanimeerd gesprek begonnen. Ze praten – aan het begin onverstaanbaar, technisch probleempje – over het parcours van de Tour 2017. Millar is ontstemd over het ontbreken van de Alpe d’Huez en de Ventoux. Prudhomme pareert direct: “weet je wat ze op Ventoux doen?” Hij staat op en rent stuntelig heen en weer. Iedereen lacht. Prudhomme blijkt over Engelse humor te beschikken door Froome uitstekend te imiteren.
Later die avond staan ook nog Jan Bakelants, Sean Kelly, Jan Ullrich en David Brailsford op het podium. De baas van Sky heeft een primeur: hij presenteert het nieuwe shirt voor zijn keurkorps. Kritische vragen worden tijdens de Q&A niet gesteld. Dit voelt voor velen toch een beetje een als wielerfeestje, geen persconferentie om eens lekker te gaan soebatten over medische attesten voor triamcinolon.
Is het wat voor in Nederland?
Rouleur Classic is een beetje te vergelijken met de Parade, het rondreizende theatercircus dat in de zomermaanden vier Nederlandse steden aandoet. Het is klein, intiem, ietwat elitair en met heel veel zorg in elkaar gezet. Dus ja, dit is ook wel wat voor Nederland. Al moet er er dan aan de toegangsprijs dan wel wat gedaan worden. Een kaartje kost namelijk 55 euro. En wil je de eerste dag naar binnen moet je 165 (!) euro neertellen. Drankjes zijn dan wel on the house.
Wielerfans zijn er in Nederland genoeg. Mensen die een goed evenement neer kunnen zetten ook. Om nog maar te zwijgen over de personen die op een podium gepassioneerd over hun sport kunnen praten. Rouleur Classic moet dan een soort fusie van BikeMotion met de Sportmonologen worden, alleen dan een stuk kleinschaliger.
Na drie uur heb ik alles wel gezien en iedereen gesproken. Rouleur Classic is een fraai evenement om te combineren met een weekend Londen. Het is te klein en te duur om er voor heen en weer te vliegen. Hoogtepunten van de avond? Mijn vriendin die 132 meter op Zwift aflegt en ene F. Pozzato die een kwartiertje babbelde met ondergetekende. Foto’s op aanvraag beschikbaar…